01

„Granice mojego języka są granicami mojego świata”

- L. Wittgenstein

„Granice mojego języka są granicami mojego świata”

- L. Wittgenstein

„Granice mojego języka są granicami mojego świata”

- L. Wittgenstein

DLACZEGO JA?

ANNA KRÓL

logopeda, neurologopeda, terapeuta dzieci ze spektrum autyzmu, filolog

W życiu prywatnym i zawodowym towarzyszy mi myśl: „Tam gdzie warto dotrzeć nie ma dróg na skróty”. Skutecznie motywuję moich pacjentów do wytężonej pracy terapeutycznej, ponieważ satysfakcja z efektów jest bezcenna. Piękna, świadoma, wzorcowa wymowa jest warta czasu poświęconego na ćwiczenia.

W pracy terapeutycznej bardzo ważna jest dla mnie relacja zbudowana na zaufaniu, życzliwości i profesjonalnym podejściu do indywidualnych potrzeb pacjenta. Moim atutami są: łatwość w nawiązywaniu kontaktu, zaangażowanie w proces terapeutyczny i skuteczne metody usprawniające mowę.

Dobrze, że tu jesteś!

Dlaczego rozwój mowy jest ważny?

Język jest głównym narzędziem służącym do porozumiewania się. Pozwala poznawać i opisywać świat, wyrażać emocje, budować relacje, realizować indywidualne i grupowe cele – służyć sobie i społeczeństwu. Stanowi również o naszej tożsamości kulturowej i narodowej. Stąd troska o jego kształt, poprawność, piękno i bogactwo jest rzeczą oczywistą.
Zaburzenia wymowy wpływają na efektywność komunikacji, mogą w znaczny sposób ograniczyć funkcjonowanie dziecka – negatywnie wpływać na relacje w grupie, utrudniać zrozumienie, przyczyniać się do niepowodzeń edukacyjnych (błędy w mówieniu przekładają się na błędy w czytaniu i pisaniu – a to podstawowe umiejętności szkolne), wywoływać niepożądane postawy (nieśmiałość, niskie poczucie własnej wartości, brak akceptacji, agresję), wreszcie uniemożliwiać realizację marzeń i planów związanych z przyszłą drogą zawodową. Piękna wymowa to poprawny język, właściwe tempo mowy, prawidłowy oddech oraz wiele innych aspektów. To motywacja do pracy, to radość z mówienia i bycia z innymi bez kompleksów.

TERAPIA LOGOPEDYCZNA

– seplenienie;
– rotacyzm;
– mowa bezdźwięczna;
– jąkanie;
– opuszczanie
– zastępowanie lub deformacja poszczególnych głosek;
– opóźniony rozwój mowy;

TERAPIA NEUROLOGOPEDYCZNA

– afazja;
– dyzartria;
– apraksja;
– alalia;

EMISJA GŁOSU

– sesje terapeutyczne;
– poprawa dykcji i emisji głosu;

TRUDNOŚCI W SZKOLE

– terapia specyficznych trudności w nauce
szkolnej: dysleksja, dysgrafia, dysortografia;
-stymulacja percepcji słuchowej i
wzrokowej;

NAUKA CZYTANIA

– elementy metody symultanicznosekwencyjnej
(prof. Jagody Cieszyńskiej);

NAUKA PISANIA

– przygotwanie do nauki pisania;
– ćwiczenia grafomotoryczne;