01
„Granice mojego języka są granicami mojego świata”
- L. Wittgenstein
„Granice mojego języka są granicami mojego świata”
- L. Wittgenstein
„Granice mojego języka są granicami mojego świata”
- L. Wittgenstein
DLACZEGO JA?

ANNA KRÓL
logopeda, neurologopeda, terapeuta dzieci ze spektrum autyzmu, filolog
W życiu prywatnym i zawodowym towarzyszy mi myśl: „Tam gdzie warto dotrzeć nie ma dróg na skróty”. Skutecznie motywuję moich pacjentów do wytężonej pracy terapeutycznej, ponieważ satysfakcja z efektów jest bezcenna. Piękna, świadoma, wzorcowa wymowa jest warta czasu poświęconego na ćwiczenia.
W pracy terapeutycznej bardzo ważna jest dla mnie relacja zbudowana na zaufaniu, życzliwości i profesjonalnym podejściu do indywidualnych potrzeb pacjenta. Moim atutami są: łatwość w nawiązywaniu kontaktu, zaangażowanie w proces terapeutyczny i skuteczne metody usprawniające mowę.

Dobrze, że tu jesteś!

Dlaczego rozwój mowy jest ważny?
Język jest głównym narzędziem służącym do porozumiewania się. Pozwala poznawać i opisywać świat, wyrażać emocje, budować relacje, realizować indywidualne i grupowe cele – służyć sobie i społeczeństwu. Stanowi również o naszej tożsamości kulturowej i narodowej. Stąd troska o jego kształt, poprawność, piękno i bogactwo jest rzeczą oczywistą.
Zaburzenia wymowy wpływają na efektywność komunikacji, mogą w znaczny sposób ograniczyć funkcjonowanie dziecka – negatywnie wpływać na relacje w grupie, utrudniać zrozumienie, przyczyniać się do niepowodzeń edukacyjnych (błędy w mówieniu przekładają się na błędy w czytaniu i pisaniu – a to podstawowe umiejętności szkolne), wywoływać niepożądane postawy (nieśmiałość, niskie poczucie własnej wartości, brak akceptacji, agresję), wreszcie uniemożliwiać realizację marzeń i planów związanych z przyszłą drogą zawodową. Piękna wymowa to poprawny język, właściwe tempo mowy, prawidłowy oddech oraz wiele innych aspektów. To motywacja do pracy, to radość z mówienia i bycia z innymi bez kompleksów.
TERAPIA LOGOPEDYCZNA
– seplenienie;
– rotacyzm;
– mowa bezdźwięczna;
– jąkanie;
– opuszczanie
– zastępowanie lub deformacja poszczególnych głosek;
– opóźniony rozwój mowy;
TERAPIA NEUROLOGOPEDYCZNA
– afazja;
– dyzartria;
– apraksja;
– alalia;
EMISJA GŁOSU
– sesje terapeutyczne;
– poprawa dykcji i emisji głosu;
TRUDNOŚCI W SZKOLE
– terapia specyficznych trudności w nauce
szkolnej: dysleksja, dysgrafia, dysortografia;
-stymulacja percepcji słuchowej i
wzrokowej;
NAUKA CZYTANIA
– elementy metody symultanicznosekwencyjnej
(prof. Jagody Cieszyńskiej);
NAUKA PISANIA
– przygotwanie do nauki pisania;
– ćwiczenia grafomotoryczne;